โดจินชิเรื่อง – พบกับมาร์คัส ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ผู้มีฝ้ากระเป็นจุดเล็กๆ บนจมูกและดวงตาสีฟ้าราวกับท้องฟ้ากลางฤดูร้อน เขาอาศัยอยู่ในย่านชานเมืองที่เงียบสงบซึ่งอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวานของต้นไลแลคที่กำลังเบ่งบาน และเสียงหัวเราะของเด็กๆ ที่ก้องกังวานไปตลอดทั้งวัน มาร์คัสเป็นคนธรรมดาๆ ที่ทำงานกะกลางคืนที่ซูเปอร์มาร์เก็ตในท้องถิ่น โดยใช้เวลาทั้งวันไปกับการอ่านหนังสือเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยฝุ่น และใช้เวลากลางคืนอย่างผ่อนคลายไปกับวิดีโอเกม

บ่ายวันหนึ่งที่อบอ้าว ขณะที่เขากำลังกลับบ้านจากกะของเขา แม่ของเขาเรียกเขาให้เข้าไปในครัว เธอมีข่าวมาบอก น้ำเสียงของเธอสั่นเครือด้วยความตื่นเต้น “มาร์คัส” เธอกล่าวด้วยดวงตาที่เป็นประกาย “เราจะไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัว!” หัวใจของมาร์คัสเต้นรัว การไปพักร้อนหมายถึงการได้พักจากชีวิตที่ซ้ำซากจำเจ และโอกาสที่จะได้ใช้เวลาที่มีคุณภาพร่วมกับแม่และป้าของเขาที่บินมาจากอีกฟากหนึ่งของประเทศ

ป้าเจน น้องสาวของแม่ของเขา เป็นคนที่เต็มไปด้วยพลังและความซุกซน ด้วยผมสีแดงสดและเสียงหัวเราะที่น่าดึงดูด เธอทำให้วันที่มืดหม่นที่สุดสดใสขึ้นได้ มาร์คัสมีความรู้สึกอ่อนโยนต่อเธอมาโดยตลอด แม้ว่าเธอจะดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องที่อายุมากกว่าป้าก็ตาม การมาเยี่ยมของเธอเป็นการผสมผสานระหว่างการหยอกล้อและการหยอกล้อเล่นที่ทำให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวา

เมื่อถึงวันพักร้อน พระอาทิตย์ส่องแสงอบอุ่นลงบนกระเป๋าเดินทางที่บรรจุของไว้ในโถงทางเดิน ป้าเจนมาถึงแล้ว เธอถือขนมไว้เต็มมือสำหรับการเดินทาง “พร้อมสำหรับความสนุกแล้วหรือยัง” เธอยิ้มกว้างและกระพริบตาให้มาร์คัส แม่ของเขายิ้มกว้าง ตาของเธอเป็นประกาย “โอ้ เราจะสร้างความทรงจำมากมาย” เธอกล่าวพร้อมกับกอดน้องสาวไว้แน่น มาร์คัสรู้สึกได้ถึงความคาดหวังที่แปลกประหลาดที่ก่อตัวขึ้นภายในตัวเขา ความตื่นเต้นปมปมและสิ่งอื่น… บางอย่างที่เขาไม่สามารถระบุได้

การเดินทางไปยังบ้านพักริมชายหาดนั้นยาวนานและคดเคี้ยว ทิวทัศน์ผ่านไปในโทนสีเขียวและสีน้ำเงินที่พร่ามัว พวกเขาคุยกันและหัวเราะ รถเต็มไปด้วยกลิ่นน้ำหอมประจำตัวของป้าเจน ซึ่งเป็นกลิ่นที่ผสมผสานระหว่างวนิลลาและมะลิที่ดูเหมือนจะโอบล้อมมาร์คัสไว้เหมือนผ้าห่มอุ่นๆ เรื่องราวการผจญภัยในวัยเด็กของแม่ทำให้เขาหลงใหล ในขณะที่ป้าเจนมองผ่านกระจกมองหลังอย่างเยาะเย้ยทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

เมื่อมาถึง บ้านพักริมชายหาดก็เป็นทุกอย่างที่พวกเขาหวังไว้ แปลกตา อบอุ่น และอยู่ห่างจากมหาสมุทรแค่นิดเดียว อากาศเค็มๆ ทำให้จมูกของพวกเขาจั๊กจี้เมื่อพวกเขาขนของลงจากรถ เสียงคลื่นซัดเข้าฝั่งเป็นซิมโฟนีที่ผ่อนคลายอยู่เบื้องหลัง มาร์คัสรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเขาผ่อนคลายในขณะที่เขามองดูทิวทัศน์ ขอบฟ้าทอดยาวออกไปเหมือนผืนผ้าใบที่วาดโดยศิลปินผู้ชำนาญการ

เมื่อเวลาเย็นลง พวกเขาสามคนนั่งบนระเบียง จิบเครื่องดื่มเย็นๆ และชมพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า บทสนทนาได้เปลี่ยนไปสู่หัวข้อส่วนตัวมากขึ้น และมาร์คัสพบว่าตัวเองกำลังเปิดใจกับป้าเจนเกี่ยวกับความอกหักของเขาเมื่อเร็วๆ นี้ เธอตั้งใจฟังโดยวางมือเบาๆ บนเข่าของเขา และพูดคำพูดที่ชาญฉลาดซึ่งดูเหมือนจะช่วยตัดผ่านหมอกแห่งความเจ็บปวดของเขาได้ สัมผัสของเธอมีพลังกระตุ้นความรู้สึกปรารถนาที่เขาไม่ได้รู้สึกมานานหลายเดือนผ่านตัวเขาไป

คืนนั้นมืดลง ดวงดาวระยิบระยับราวกับเพชรที่กระจัดกระจายไปทั่วท้องฟ้ากำมะหยี่ ป้าเจนเอนตัวเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่นๆ แนบชิดกับหูของเขาขณะที่เธอพูดกระซิบว่า “รู้ไหม มาร์คัส คุณไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไปแล้ว” เขารู้สึกว่าเธอจ้องมองเขา หนักอึ้งและเต็มไปด้วยสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แม่ของเขาเดินเข้าไปเตรียมอาหารเย็น ทิ้งให้พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ความตึงเครียดทวีความรุนแรงขึ้น อากาศระหว่างพวกเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่ได้พูดออกมา มาร์คัสสูดหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของเขาสบตากับเธอ และเขารู้ว่าวันหยุดครั้งนี้จะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

ภายในบ้านริมชายหาด ไฟสลัวๆ ทอดเงาอ่อนๆ ลงบนผนัง กลิ่นน้ำหอมของป้าเจนเข้มข้นขึ้นขณะที่พวกเขานั่งล้อมโต๊ะอาหาร พวกเขาทั้งสามคนแบ่งปันเรื่องราววันหยุดที่ผ่านมา มาร์คัสอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นวิธีที่เธอจ้องมองเขา วิธีที่เธอกัดริมฝีปากล่างเมื่อเขาพูด ราวกับว่าเธอกำลังมองเห็นเขาในแสงใหม่ และเมื่อตระหนักได้ก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

หลังอาหารเย็น พวกเขาก็ถอยกลับไปที่ห้องนั่งเล่น ซึ่งป้าเจนเสนอให้ลองเล่นจริงหรือกล้าสักรอบ มาร์คัสรู้สึกตื่นเต้นกับความคิดนี้ ซึ่งเป็นสิ่งตกค้างจากช่วงวัยรุ่นของเขาที่มักจะนำไปสู่ปัญหาเสมอ แม่ของเขาหัวเราะคิกคักและส่ายหัว “โอ้ อยากจะกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง” เธอกล่าวขณะออกจากห้องไปทำความสะอาด

โดจินชิเรื่อง: การเดินทางเริ่มต้นแล้ว

เมื่ออยู่กับป้าเจนเพียงลำพัง เกมก็เริ่มดำเนินไปอย่างไร้เดียงสา แต่ไม่นานการท้าทายก็เข้มข้นขึ้น คำถามก็เริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้น มาร์คัสรู้สึกได้ถึงความร้อนแรงที่แก้มของเขาเมื่อเธอท้าให้เขาถอดเสื้อผ้าเหลือเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ และหัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นเมื่อเธอถอดเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นเสื้อชั้นในลูกไม้สีแดงที่อยู่ข้างใต้ ผิวของเธอเปล่งประกายในแสงเทียน ดวงตาของเธอเป็นประกายแวววาวด้วยความซุกซน เขารู้ว่านี่คือเส้นแบ่งที่พวกเขากำลังข้าม แต่มีบางอย่างดั้งเดิมในตัวเขาที่เร่งเร้าให้เขาก้าวต่อไป

เสียงหัวเราะของพวกเขาเงียบลง อากาศก็หนาแน่นไปด้วยความตึงเครียดที่ไม่ได้พูดออกมา ป้าเจนเอนตัวเข้ามา ลมหายใจร้อนรุ่มที่คอของเขาขณะที่เธอพูดกระซิบว่า “จริงหรือกล้า” มาร์คัสกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดวงตาของเขาจ้องไปที่ดวงตาของเธอ “กล้า” เขาพึมพำ เธอแสยะยิ้ม ดวงตาของเธอเป็นประกายแวววับ “ฉันท้าให้คุณจูบฉัน”

ห้องหมุนไปชั่วขณะ และความคิดของมาร์คัสก็พลุ่งพล่าน แต่ก่อนที่เขาจะได้ประท้วง ริมฝีปากอิ่มนุ่มของเธอก็อยู่บนริมฝีปากของเขา เคลื่อนไหวด้วยความปรารถนาที่ทำให้เขาหายใจไม่ออก ลิ้นของเธอเต้นรำไปกับลิ้นของเขา สำรวจและอ้างสิทธิ์ ในขณะที่มือของเธอเลื่อนไปด้านหลังคอของเขา ดึงเขาเข้ามาใกล้ เส้นแบ่งระหว่างป้ากับผู้หญิงเลือนลาง และสิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือเขาต้องการเธอมากแค่ไหน

จูบนั้นเข้มข้นขึ้น ร่างกายของพวกเขาแนบชิดกัน เนื้อผ้าของเสื้อผ้าของพวกเขาเป็นเพียงสิ่งกั้นระหว่างพวกเขา มือของป้าเจนเลื่อนลงมาที่เอวของเขา นิ้วของเธอลูบไล้ขอบกางเกงบ็อกเซอร์ของเขา จิตใจของมาร์คัสเต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆ มากมาย ความตื่นเต้น ความสับสน ความรู้สึกผิด แต่ไฟที่ลุกโชนอยู่ในเส้นเลือดของเขานั้นรุนแรงเกินกว่าจะเพิกเฉยได้

จูบของพวกเขายิ่งลึกซึ้งและเร่งด่วนขึ้น ขณะที่พวกเขาก้าวไปที่โซฟา ป้าเจนคร่อมเขา หน้าอกของเธอแนบชิดกับหน้าอกเปลือยของเขา เธอหยุดจูบเพียงแค่พอที่จะกระซิบว่า “เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเราสองคน โอเคไหม” มาร์คัสพยักหน้า เสียงของเขาพึมพำแหบพร่า “ฉันจะไม่บอกใคร” เขาสัญญาโดยที่ดวงตาของเขาไม่เคยละจากเธอ

คืนนั้นร้อนขึ้น เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงคลื่นซัดด้านนอกและเสียงหายใจหอบถี่ มือของป้าเจนลูบไล้ไปตามร่างกายของเขา ทำให้ผิวหนังของเขาร้อนระอุทุกครั้งที่สัมผัส มาร์คัสรู้สึกหิวโหยตื่นขึ้นภายในตัวเขา ความต้องการที่เธอเท่านั้นที่สามารถตอบสนองได้ และเมื่อพวกเขาปล่อยตัวปล่อยใจให้กันและกัน เขาก็ตระหนักว่าวันหยุดนี้จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่าง

โดจินชิเรื่อง: การออรัลเซ็กส์

ป้าเจนลุกจากโซฟาโดยไม่ละสายตาจากเขาเลย เธอคุกเข่าลงต่อหน้าเขา ด้วยมือที่สั่นเทา เธอปลดเข็มขัดของเขาและดึงกางเกงของเขาลงมา เผยให้เห็นถึงอารมณ์ที่แข็งกร้าวของเขา เธอจับเขาไว้ในมือ สัมผัสของเธออ่อนโยนแต่มั่นคง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่ทำให้เขาเจ็บปวด มาร์คัสเฝ้าดู ลมหายใจของเขาสะดุดขณะที่เธอเอนตัวเข้าไป ริมฝีปากสีชมพูอ่อนของเธอเปิดออกเพื่อรับเขาเข้าไปในปากของเธอ

ความอบอุ่นจากปากของเธอไม่เหมือนกับอะไรที่เขาเคยสัมผัสมาก่อน ความรู้สึกของลิ้นของเธอที่หมุนวนไปรอบๆ แกนของเขาส่งคลื่นกระแทกไปทั่วร่างกายของเขา เขาครางออกมา สะโพกของเขาขยับอย่างไม่ตั้งใจขณะที่เธอรับเขาเข้าไปลึกขึ้น แก้มของเธอยุบลงทุกครั้งที่ดูด ตาของป้าเจนปิดลงอย่างรวดเร็ว จมอยู่กับการเสพยา มือของเธอเคลื่อนไหวไปพร้อมกับปากของเธอ ลูบไล้และลูบไล้

จิตใจของมาร์คัสเต็มไปด้วยความสุข ความคิดของเขากระจัดกระจายเหมือนใบไม้ในพายุ เขาไม่เคยอยู่กับคนที่รู้ว่าเขาชอบอะไร ใครก็ตามที่สามารถอ่านปฏิกิริยาของเขาได้ทุกอย่างและตอบสนองด้วยทักษะเช่นนี้ ศีรษะของเธอผงกขึ้นลง ภาพผมสีแดงของเธอตัดกับความซีดของผิวทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง เขารู้สึกได้ถึงจุดสุดยอดของตัวเอง ความตึงเครียดขดตัวอยู่ในท้องของเขาเหมือนสปริงที่ตึง

แต่ในขณะที่เขากำลังจะสูญเสียการควบคุม เธอก็ถอยกลับ ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความซุกซน “ยังไม่” เธอพึมพำขณะลุกขึ้นและจูงมือเขา เธอพาเขาขึ้นไปชั้นบน ประตูห้องนอนของเธอเปิดออกดังเอี๊ยดอ๊าดเผยให้เห็นห้องที่อาบแสงจันทร์ เตียงดูเหมือนสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่และดูเชื้อเชิญ มาร์คัสรู้ว่าคืนนี้เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น

โดจินชิ: มีเซ็กส์กับป้าของฉัน

ป้าเจนหันไปหาเขาโดยไม่พูดอะไร เธอไม่ละสายตาจากเขาเลย เธอปลดตะขอเสื้อชั้นในออก ปล่อยให้มันหล่นลงพื้น หน้าอกของเธออิ่มเอิบและกลมโต ปลายหัวนมของเธอมีสีชมพูเข้มที่ทำให้เขาอยากลิ้มรส เธอจับมือเขาแล้ววางลงบนหน้าอกของเธอ ผิวของเธอร้อนและนุ่มนวลอยู่ใต้ฝ่ามือของเขา มาร์คัสเฝ้าดูขณะที่เธอปลดกระโปรงของเธอออก ปล่อยให้มันรวบรอบข้อเท้าของเธอ เผยให้เห็นกางเกงชั้นในลูกไม้สีแดงที่เข้าชุดกัน

พวกเขาเดินเข้าไปใกล้เตียงมากขึ้น ป้าเจนนำทางเขาด้วยการผลักเบาๆ จนกระทั่งเขาทรุดตัวลงนั่งที่ขอบเตียง เธอเลื่อนกางเกงชั้นในของเธอลง อวัยวะเพศที่เปลือยเปล่าของเธอถูกเปิดเผยต่อสายตาที่หิวโหยของเขา มาร์คัสรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรงในอกขณะที่เธอปีนขึ้นไปบนเตียง ขาของเธอคร่อมอยู่บนตัวเขา “ถึงตาคุณแล้ว” เธอพูดด้วยเสียงที่เหมือนเสียงไซเรน เขารู้ว่าเธอต้องการอะไร เขาต้องการอะไร และความคิดที่จะได้ลิ้มรสเธอทำให้เขาน้ำลายไหล
เขาเอนตัวเข้าไปจูบต้นขาส่วนในของเธอ ผิวของเธอเค็มและหวานจากแสงแดดในตอนกลางวัน เธอหายใจไม่ออก มือของเธอพันอยู่ในผมของเขาขณะที่เขาเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ส่วนกลางของเธอ ลิ้นของเขาเลียไปตามเส้นอวัยวะเพศของเธอ สำรวจรอยพับด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างอ่อนโยน เขาสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นของเธอทุกครั้งที่ลูบไล้ ลมหายใจของเธอสะดุดเมื่อเขาพบจุดที่อ่อนไหวซึ่งทำให้เธอสั่นสะท้าน ตอนนี้หัวใจของมาร์คัสกำลังเต้นแรง จิตใจของเขามุ่งความสนใจไปที่ความสุขของเธอเท่านั้น

เขาเลียและจูบเธอ ลิ้นของเขาวนรอบคลิตอริสของเธอด้วยแรงกดที่เพิ่มขึ้น สะโพกของป้าเจนเริ่มโยก ร่างกายของเธอเคลื่อนไหวไปพร้อมกับปากของเขา เสียงครวญครางของเธอดังขึ้น ทำให้ห้องเต็มไปด้วยซิมโฟนีแห่งความรัก มาร์คัสสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่ก่อตัวขึ้นในตัวเธอ ขาของเธอเกร็งรอบไหล่ของเขา เขารู้ว่าเธอใกล้เข้ามาแล้ว สามารถลิ้มรสมันได้ในอากาศ และเขาไม่ยั้งมือ ลิ้นของเขาเลียเร็วขึ้น ริมฝีปากของเขาดูดแรงขึ้น
แล้วมันก็เกิดขึ้น ร่างของเธอโค้งขึ้นจากเตียง เสียงกรีดร้องแห่งความสุขดังออกมาจากลำคอ มาร์คัสรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเธอเกร็งรอบลิ้นของเขา จุดสุดยอดของเธอเป็นคลื่นที่ซัดเข้าใส่พวกเขาทั้งคู่ เขายังคงก้าวต่อไป ดื่มด่ำทุกวินาที จนกระทั่งเธอล้มลงพิงตัวเขา หอบและสั่นเทา

พวกเขานอนอยู่ที่นั่น กอดกัน หัวใจของพวกเขาเต้นแรงในความเงียบที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น รสชาติเค็มๆ ของเธอยังคงติดค้างอยู่บนริมฝีปากของเขา ขณะที่เขาจูบขึ้นไปตามร่างกายของเธอ รู้สึกถึงชีพจรที่เต้นเร็วของเธอ ดวงตาของป้าเจนมองดูเขา คำถามที่เงียบงันในดวงตาทั้งสอง มาร์คัสรู้ว่าเธอถามอะไร และเขาก็มีคำตอบ

โดจินชิ: การมีเพศสัมพันธ์จะรุนแรงมากขึ้น

“ฉันต้องการคุณ” เขาพึมพำ เสียงของเขาแหบพร่าด้วยความต้องการ เธอพยักหน้า รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏบนริมฝีปากของเธอ และเอื้อมมือลงไปลูบไล้เขาอย่างอ่อนโยน มาร์คัสรู้สึกว่าความปรารถนาของเขากลับมาลุกโชนอีกครั้ง เหมือนไฟป่ากำลังลุกลามไปทั่วเส้นเลือดของเขา เขารู้ว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่พวกเขาจะไม่มีวันลืม

ป้าเจนวางตัวอยู่เหนือเขา ความร้อนชื้นของเธอกดทับปลายเท้าที่ตั้งตรงของเขา เธอทรุดตัวลงด้วยการเคลื่อนไหวที่นุ่มนวลเพียงครั้งเดียว พาเขาเข้าไปในตัวเธอ ความรู้สึกนั้นไม่เหมือนอะไรที่เขาเคยรู้สึกมาก่อน เป็นการผสมผสานที่ลงตัวระหว่างความสุขและข้อห้ามที่ส่งคลื่นกระแทกไปทั่วร่างกายของเขา ผนังของเธอแน่นและอบอุ่น โอบล้อมเขาไว้ในลักษณะที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่บ้าน ดวงตาของมาร์คัสกลอกกลับไปในหัวของเขา มือของเขาจับผ้าปูที่นอนไว้เพื่อไม่ให้ตกลงไปในเหวแห่งความสุขที่ล่อตาล่อใจเขา

พวกเขาเคลื่อนไหวไปด้วยกัน จังหวะของพวกเขาสอดประสานกันราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักกันมาหลายปี เตียงส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเบาๆ ใต้ร่างของพวกเขา เป็นจังหวะที่สม่ำเสมอในจังหวะซิมโฟนีแห่งความรักของพวกเขา มาร์คัสเฝ้าดูหน้าอกของป้าเจนกระเด้งกระดอนทุกครั้งที่ถูกสอดใส่ ภาพนั้นทำให้เขาเข้าใกล้ขอบเตียงมากขึ้น เธอเงยหน้าขึ้น ผมสีแดงของเธอเป็นรัศมีแห่งไฟที่ล้อมรอบใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เสียงครวญครางของเธอก้องอยู่ในหูของเขา

ความตึงเครียดเพิ่มมากขึ้น การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งทำให้พวกเขาเข้าใกล้หน้าผามากขึ้น มาร์คัสรู้สึกว่ากล้ามเนื้อของเขาขดตัว จิตใจทั้งหมดของเขามุ่งความสนใจไปที่ช่วงเวลาแห่งการปลดปล่อยที่อยู่เหนือการเอื้อมถึง การเคลื่อนไหวของป้าเจนเริ่มไม่สม่ำเสมอ เล็บของเธอจิกไหล่ของเขาขณะที่เธอพูดชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นมันก็กระทบพวกเขา เป็นจังหวะแห่งความสุขที่ทำให้โลกหมุนไปอย่างควบคุมไม่ได้ เขาสามารถสัมผัสได้ถึงการที่เธอรัดแน่นรอบตัวเขา การถึงจุดสุดยอดของเธอทำให้ร่างกายของเขาหลั่งไหลออกมาด้วยความสุขที่ร้อนแรง พวกเขามารวมกัน ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้านด้วยแรงของมัน หัวใจของพวกเขาเต้นแรงเป็นจังหวะเดียวกัน
หลังจากนั้น พวกเขาก็นอนอยู่ที่นั่น เหงื่อไหลโชกและหายใจไม่ออก พระจันทร์ฉายแสงสีเงินลงมาบนแขนขาที่พันกันของพวกเขา ห้องนั้นเงียบสงัด มีเพียงเสียงคลื่นที่ดังอยู่ไกลๆ มาร์คัสรู้สึกถึงอารมณ์ที่ผสมผสานกันอย่างประหลาด – ความรู้สึกผิด ความปิติยินดี ความรัก – แต่ส่วนใหญ่แล้ว เขารู้สึกว่ามีชีวิต ป้าเจนขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา ศีรษะของเธอพิงอยู่ที่หน้าอกของเขา ลมหายใจของเธอช้าลง “มาร์คัส” เธอพูดกระซิบ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “มัน… เหลือเชื่อมาก”

ดวงตาของพวกเขาสบกัน และเขาก็เห็นความรู้สึกสับสนอลหม่านสะท้อนอยู่ในแววตาของเธอ ชั่วขณะหนึ่ง โลกภายนอกบ้านพักริมชายหาดก็ไม่มีความสำคัญ สิ่งเดียวที่มีอยู่ก็คือพวกเขาสองคนที่ห่มตัวอยู่ในรังไหมอันอบอุ่นของความลับร่วมกัน วันหยุดพักร้อนได้เปลี่ยนไปอย่างไม่คาดคิด ซึ่งได้ทิ้งรอยประทับที่ลบไม่ออกไว้ในชีวิตของทั้งคู่

เมื่อคืนล่วงเลยไป พวกเขานอนอยู่ที่นั่น ร่างกายของพวกเขาอิ่มเอมและหัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นกับความสัมพันธ์ที่เพิ่งค้นพบ พวกเขาพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงกระซิบ แบ่งปันความลับและสารภาพกันอย่างกระซิบ ซึ่งช่วยเสริมสร้างความผูกพันระหว่างพวกเขาเท่านั้น มาร์คัสรู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ไม่สามารถย้อนกลับคืนได้ สิ่งที่อาจทำให้ครอบครัวของพวกเขาแตกแยกหรือผูกพันพวกเขาไว้ด้วยกันมากกว่าที่เคย

เสียงคลื่นทำให้พวกเขาหลับไม่สนิท ร่างกายของพวกเขายังคงพันกัน ความฝันในอนาคตผสมผสานกับความทรงจำในอดีต วาดภาพเส้นทางที่เต็มไปด้วยอันตรายและความสุข แต่สำหรับตอนนี้ สิ่งสำคัญคือที่นี่และตอนนี้ รสชาติเค็มๆ ของอากาศทะเลและความอบอุ่นของผิวป้าเจนที่สัมผัสกับผิวของเขาเอง

เรื่องราวทางเพศ: ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

วันต่อมาผ่านไปท่ามกลางหมอกแห่งการพบปะที่ไม่ถูกชะตาและช่วงเวลาอันแสนสั้น พวกเขาพยายามทำตัวให้กลมกลืน การสบตากันและรอยยิ้มที่รู้ใจเป็นหลักฐานเดียวที่แสดงถึงความรักที่แผดเผาระหว่างพวกเขา มาร์คัสไม่เคยรู้สึกมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยความปรารถนามากขนาดนี้มาก่อน ทุกครั้งที่พวกเขามารวมตัวกัน พวกเขาก็เหมือนกับว่าพวกเขากำลังค้นพบกันและกันใหม่ สำรวจขอบเขตของความสัมพันธ์ และผลักพวกเขาให้ห่างออกจากสายสัมพันธ์ในครอบครัวที่เคยจำกัดพวกเขาเอาไว้มากขึ้นเรื่อยๆ

วันหยุดเป็นเหมือนรถไฟเหาะตีลังกาแห่งอารมณ์ เป็นการเต้นรำบนคมมีด แต่เมื่อวันสั้นลงและคืนเริ่มหนาวขึ้น จุดจบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ใกล้เข้ามา คำถามที่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อวันหยุดสิ้นสุดลง ยังคงค้างอยู่ในอากาศ ไม่มีใครพูดออกมาแต่ก็ปรากฏอยู่เสมอ พวกเขาจะกลับไปใช้ชีวิตธรรมดาๆ ของพวกเขาหรือไม่ ในสัปดาห์นี้เป็นความลับที่ทะเลและดวงจันทร์เท่านั้นที่แบ่งปันให้กัน? หรือความรักที่จุดขึ้นระหว่างพวกเขาจะลุกโชนจนไม่อาจระงับไว้ได้?
มาร์คัสพบว่าตัวเองถูกฉีกขาด ความคิดของเขาเป็นภาพทอแห่งความสุขและความกลัว ทุกครั้งที่เขารู้สึกว่าร่างกายของป้าเจนสั่นสะท้านอยู่ข้างกายเขา ทุกครั้งที่เขาเห็นเธอถึงจุดสุดยอด ความรู้สึกผิดก็ทวีความรุนแรงขึ้น แต่ความรักก็เช่นกัน ความรักที่รุนแรงและดั้งเดิมที่หยั่งรากลึกอยู่ในหัวใจของเขา เขารู้ว่าสิ่งที่พวกเขามีนั้นผิดในสายตาของโลก แต่ในความเงียบสงบของบ้านริมชายหาด มันรู้สึกถูกต้องอย่างเหลือเชื่อ

คืนหนึ่ง ขณะที่ลมพัดหอนข้างนอกและคลื่นซัดเข้าฝั่ง พวกเขานอนขดตัวอยู่ในผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ ร่างกายของพวกเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ มาร์คัสเพิ่งจะเติมน้ำเชื้อของเขาให้กับเธอ การถึงจุดสุดยอดของเขาพุ่งทะลุตัวเขาเหมือนสายฟ้า ทำให้เขาสั่นสะท้านและหมดแรง ตาของป้าเจนปิดลง รอยยิ้มแห่งความพึงพอใจปรากฏบนริมฝีปากของเธอขณะที่เธอพูดกระซิบว่า “นี่คือสิ่งที่มันเป็นเพื่อการใช้ชีวิตอย่างแท้จริง ไม่ใช่หรือ” มาร์คัสพยักหน้า หัวใจของเขาเต้นแรง ไม่สามารถหาคำพูดมาอธิบายความรู้สึกที่ปั่นป่วนอยู่ภายในตัวเขาได้

แต่โลกภายนอกกำแพงบ้านริมชายหาดนั้นปรากฏอยู่เสมอ เงาที่คุกคามที่จะกลืนกินพวกเขาทั้งตัว พวกเขาต้องระมัดระวัง ต้องฉลาด และเมื่อวันสุดท้ายของวันหยุดใกล้เข้ามา มาร์คัสก็รู้สึกว่าความลับของพวกเขาหนักอึ้งขึ้นทุกขณะ เสียงหัวเราะและความสุขจากวันที่พวกเขาอยู่ด้วยกันดูเหมือนจะล้อเลียนการกลับมาสู่ความเป็นจริงที่ใกล้เข้ามา

ในคืนสุดท้ายของพวกเขา ป้าเจนกอดเขาไว้ในอ้อมแขน สายตาของเธอมองดูเขา “มาร์คัส” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคุณ แต่ฉันอยากให้คุณรู้ว่าฉันรักคุณ และฉันจะรักตลอดไป” คำพูดนั้นลอยอยู่ในอากาศ เป็นคำประกาศที่สั่นสะเทือนถึงแก่นแท้ เขารู้ว่าเขาก็รักเธอเช่นกัน แต่อนาคตก็เหมือนกระจกที่มัวหมอง สะท้อนให้เห็นเส้นทางที่แตกต่างกันนับร้อยเส้นทาง แต่ละเส้นทางก็เต็มไปด้วยอันตรายยิ่งกว่าเส้นทางที่ผ่านมา

ในขณะที่พวกเขานอนอยู่ที่นั่น หัวใจของพวกเขาเต้นระรัวด้วยกันในความมืดที่เงียบสงบ มาร์คัสก็ให้คำสาบานอย่างเงียบๆ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร เขาจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เป็นจุดจบของความรักของพวกเขา พวกเขาก้าวข้ามเส้นที่ไม่อาจข้ามได้ และเขาเต็มใจที่จะเผชิญกับพายุใดๆ ที่รออยู่ข้างหน้าเพื่อให้เธออยู่ในชีวิตของเขา

เรื่องราวทางเพศ: วันถัดไป

เช้าวันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยสีชมพูและสีส้ม ดวงอาทิตย์ขึ้นเหนือขอบฟ้าเพื่ออำลาพวกเขา พวกเขาเก็บสัมภาระในความเงียบสงัด น้ำหนักของความลับของพวกเขากดทับอยู่บนไหล่ของพวกเขา ขณะที่พวกเขาขับรถออกจากบ้านริมชายหาด คลื่นดูเหมือนจะกระซิบบอกลา เป็นทำนองเศร้าที่ก้องอยู่ในใจของมาร์คัส การเดินทางกลับบ้านเต็มไปด้วยวิญญาณของความรักที่พวกเขามีร่วมกัน เป็นซิมโฟนีที่แสนหวานปนขมที่เล่นอยู่ภายในรถ

ขณะที่พวกเขาขับรถออกไป มาร์คัสรู้สึกสงบอย่างประหลาด เขารู้ว่าเส้นทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยความท้าทาย ความรักของพวกเขาคือสวนลับที่ต้องดูแลอย่างดี แต่เขาก็รู้ด้วยว่าเขาพบบางสิ่งที่หายากและมีค่าในอ้อมแขนของป้าเจน บางสิ่งที่ไม่สามารถทดแทนได้ และขณะที่พวกเขาเลี้ยวหัวมุม ทิ้งบ้านริมชายหาดไว้ข้างหลัง มาร์คัสก็ให้สัญญาในใจว่าจะรักษาความรักนั้นไว้ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม

วันหยุดพักร้อนสิ้นสุดลงแล้ว แต่เรื่องราวของพวกเขากำลังเริ่มต้นเท่านั้น รสชาติของท้องทะเลยังคงติดอยู่บนริมฝีปากของพวกเขา กลิ่นแห่งความรักของพวกเขายังคงอบอวลอยู่ในอากาศ และเมื่อพวกเขากลับมาที่ถนนชานเมืองที่มีต้นไลแลคบานสะพรั่ง มาร์คัสรู้ดีว่าเขาจะเก็บความทรงจำของช่วงเวลาที่ขโมยมาเหล่านั้นไว้กับเขาตลอดไป สมบัติล้ำค่าที่เป็นความลับที่จะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของเขาไปตลอดกาล